30/4/14

Ανησυχείς γιατί το παιδί σου αργεί να μιλήσει; Κάνε το τεστ

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.braininjuryhub.co.uk%2Fmedia%2Fimages%2Fdadanddaughter_153.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.braininjuryhub.co.uk%2Finformation-library%2Ftalking-to-children-with-abi&h=284&w=422&tbnid=eW9tQKE7bOvY_M%3A&zoom=1&docid=O-GYt03E_DkTqM&ei=gOBgU7bmLO7T7AbSyYGQAw&tbm=isch&ved=0CHcQMygaMBo&iact=rc&uact=3&dur=744&page=2&start=17&ndsp=23
Οι παρακάτω ερωτήσεις αφορούν στην ακοή και στην ομιλία του παιδιού. Διαβάστε κάθε ερώτηση που αντιστοιχεί στην ηλικία του παιδιού σας και απαντήστε με «ναι» ή «όχι»

Γέννηση
-Ακούει την ομιλία άλλων;
-Ξαφνιάζεται ή κλαίει με τον θόρυβο;
-Ξυπνάει με δυνατούς ήχους;
-Σταματά μια δραστηριότητα με το άκουσμα ενός νέου ήχου;
-Παράγει ήχους ευχαρίστησης;
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.examiner.com%2Fimages%2Fblog%2Fwysiwyg%2Fimage%2FChildAndAdult-Talking.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.examiner.com%2Farticle%2Fmontessori-children-who-speak-with-respect-and-confidence&h=131&w=200&tbnid=eBPd31ZmSKa6DM%3A&zoom=1&docid=L3AJljN5OfQtaM&ei=gOBgU7bmLO7T7AbSyYGQAw&tbm=isch&ved=0CF4QMygKMAo&iact=rc&uact=3&dur=1143&page=1&start=0&ndsp=17
0-3 μηνών
-Γυρίζει προς τα εσάς όταν μιλάτε;
-Χαμογελάει όταν του μιλάτε;
-Φαίνεται πως αναγνωρίζει τη φωνή σας και ησυχάζει αν κλαίει;
-Σταματά μια δραστηριότητα για να προσέξει μια άγνωστη φωνή;
-Επαναλαμβάνει την ίδια συλλαβή πολύ συχνά (π.χ. «γκου», «κου»);
-Χαμογελάει όταν σας βλέπει;
-Κλαίει διαφορετικά για διαφορετικές του ανάγκες;
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fneuronetlearning.com%2Fblog%2Fwp-content%2Fuploads%2F2013%2F02%2FBoy-Listening.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fneuronetlearning.com%2Fblog%2Freading-strategies-in-spanish-children-with-dyslexia%2F&h=372&w=578&tbnid=Oc5HgmJmhxGaOM%3A&zoom=1&docid=ju99YcILi4-7CM&ei=gOBgU7bmLO7T7AbSyYGQAw&tbm=isch&ved=0CHQQMygXMBc&iact=rc&uact=3&dur=1015&page=2&start=17&ndsp=23
4-6 μηνών
-Ανταποκρίνεται στο «όχι» και σε διαφορετικούς τόνους φωνής;
-Κοιτά τριγύρω για να εντοπίσει την πηγή νέων ήχων (π.χ. κουδούνι της πόρτας, ηλεκτρική σκούπα, σκύλος);
-Παρατηρεί παιχνίδια που κάνουν ήχους;
-Δίνει προσοχή στη μουσική;
-Σας λέει (με ήχους ή κινήσεις) αν θέλει να κάνετε κάτι;
-Παράγει «γουργουριστούς» ήχους όταν μένει μόνο του ή όταν παίζει μαζί σας;
-Το βάβισμά του μοιάζει πιο πολύ με πραγματική ομιλία και έχει πολλούς διαφορετικούς ήχους (π.χ. «μ», «π», «μπ»);

7-12 μηνών
-Του αρέσουν παιχνίδια όπως το «κούκου – τσα» ή το «πάει ο λαγός»;
-Ανταποκρίνεται σε ενήλικες όταν του λένε «Έλα εδώ» ή «Θέλεις κι άλλο;»
-Ακούει με προσοχή όταν του μιλάτε;
-Αναγνωρίζει λέξεις ή ονόματα καθημερινών αντικειμένων (π.χ. «ποτήρι», «παπούτσι», «γάλα»);
-Γυρίζει ή κοιτά όταν του φωνάζουν το όνομά του;
-Το βάβισμά του έχει σύντομες αλλά και μακρές ομάδες ήχων (π.χ. «τατα», «απαπ», «μπιμπιμπιμπι»);
-Χρησιμοποιεί ήχους που μοιάζουν με ομιλία και όχι σε κλάμα για να κερδίσει ή να κρατήσει την προσοχή σας;
-Μιμείται διάφορους ήχους ομιλίας;
-Παράγει 1 ή 2 λέξεις («γειά», «μπαμπά», «μαμά», «ναι») ακόμη και αν δεν είναι καθαρές;
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.speechorlando.com%2Fwordpress%2Fwp-content%2Fuploads%2F2013%2F03%2Fspeaking-child.png&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.speechorlando.com%2Fwho-we-serve%2F&h=260&w=358&tbnid=pTYX-744tHe5gM%3A&zoom=1&docid=X0oiRb06XCadEM&ei=gOBgU7bmLO7T7AbSyYGQAw&tbm=isch&ved=0CH4QMyghMCE&iact=rc&uact=3&dur=751&page=2&start=17&ndsp=23
1-2 ετών
-Δείχνει εικόνες σε βιβλίο όταν τις ονομάζουμε;
-Δείχνει μερικά μέρη του σώματος όταν του ζητηθεί;
-Ακολουθεί απλές εντολές και κατανοεί απλές ερωτήσεις (π.χ. «Σπρώξε τη μπάλα.», «Φίλα το μωρό.», «Που είναι το παπούτσι σου;»);
-Παρακολουθεί απλές ιστορίες, τραγουδάκια και δίστιχα;
-Παράγει όλο και περισσότερες λέξεις κάθε μήνα;
-Παράγει 2 λέξεις μαζί (π.χ. «κι άλλο γάλα», «όχι μπάλα», «μαμά τσάντα»);
-Παράγει ερωτήσεις 1-2 λέξεων (π.χ. «Γάλα που;», «Τι αυτό;»);
-Χρησιμοποιεί πολλούς διαφορετικούς ήχους συμφώνων στην αρχή λέξεων;

2-3 ετών
-Κατανοεί τη διαφορά στη σημασία «πάνω – κάτω», «μέσα – έξω», «μεγάλο – μικρό», «ξεκινάω – σταματάω»;
-Ακολουθεί 2 εντολές (π.χ. «Πάρε τη μπάλα και βάλτην κάτω απο το τραπέζι»);
-Χρησιμοποιεί φράσεις 2-3 λέξεων για να μιλήσει σχετικά με κάτι ή για να ρωτήσει για διάφορα πράγματα;
-Η ομιλία του γίνεται κατανοητή τις περισσότερες φορές απο άτομα που το γνωρίζουν;
-Παράγει μία λέξη σχεδόν για κάθε ένα πράγμα;
-Ζητά αντικείμενα με το να τα ονομάζει;
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.bangkokpost.com%2Feducation%2Fimages07%2Fap10cv.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.bangkokpost.com%2Feducation%2Fsite2007%2Fcvap1007.htm&h=400&w=600&tbnid=iy7GkMnye7v-9M%3A&zoom=1&docid=J5KUbYIlMeoBMM&ei=gOBgU7bmLO7T7AbSyYGQAw&tbm=isch&ved=0CIoBEDMoLTAt&iact=rc&uact=3&dur=581&page=3&start=40&ndsp=23
3-4 ετών
-Σας ακούει όταν φωνάζετε από κάποιο άλλο δωμάτιο;
-Ακούει την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο στην ίδια ένταση με τα άλλα μέλη της οικογένειας;
-Κατανοεί απλές ερωτήσεις που ξεκινούν με «ποιός;», «τι;», «που;»;
-Μιλάει για δραστηριότητες που έκανε στο σχολείο ή σε σπίτι φίλων;
-Συνήθως μιλάει με ευκολία χωρίς να επαναλαμβάνει συλλαβές ή λέξεις;
-Η ομιλία του είναι καταληπτή και απο άτομα έξω απο την οικογένεια;
-Χρησιμοποιεί προτάσεις με 4 ή και περισσότερες λέξεις;

4-5 ετών
-Δίνει προσοχή σε μια σύντομη ιστορία και απαντά σε απλές ερωτήσεις;
-Όλοι όσοι γνωρίζουν το παιδί πιστεύουν οτι ακούει καλά;
-Ακούει και καταλαβαίνει τα περισσότερα απο αυτά που λέγονται στο σπίτι και στο σχολείο;
-Η φωνή του ακούγεται καθαρά όπως των άλλων παιδιών;
-Χρησιμοποιεί προτάσεις που δίνουν πολλές πληροφορίες;
-Λέει ιστορίες που διατηρούν το ίδιο θέμα μέχρι το τέλος;
-Επικοινωνεί άνετα με άλλα παιδιά και ενήλικες;
-Παράγει τους περισσότερους ήχους σωστά;

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:
Όλα «ναι»: Πολύ καλά. Το παιδί αναπτύσσει την ακοή του, το λόγο και την ομιλία του σύμφωνα με τα αναπτυξιακά πρότυπα για την ηλικία του.

1-2 «όχι»: Το παιδί μπορεί να αντιμετωπίζει μια μικρή δυσκολία στην ακουστική επεξεργασία των πληροφοριών ή στην εκπομπή του λόγου. Καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν ειδικό στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας, για να συζητήσετε την εικόνα του παιδιού.

3 ή περισσότερα «όχι»: Κρίνεται απαραίτητο να αξιολογηθεί λεπτομερώς τόσο η ακοή όσο ο λόγος και η ομιλία του παιδιού απο έναν ειδικό στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας.

Από τη Στέλλα Αργυρίου
Εκπαιδευτική-Εξελικτική Ψυχολόγο


Το ερωτηματολόγιο έχει βασιστεί στο ενημερωτικό υλικό της American Speech – Language – Hearing Association (A.S.H.A.)

Πηγή

28/4/14

Ο τόνος της φωνής στην επικοινωνία με τα παιδιά – Τι ρόλο παίζει;

https://www.google.com/search?q=children+looking+parents&hl=el&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=gDxeU5ibGKOJ7Ab2g4CwBg&ved=0CCUQsAQ&biw=1366&bih=664
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι ρόλο παίζει ο τόνος της φωνής στο μήνυμα που θέλουμε να μεταφέρουμε στον ακροατή; Έρευνες που έγιναν στο παρελθόν αλλά υποστηρίζονται ακόμα και σήμερα, δείχνουν πως τα μη λεκτικά στοιχεία της επικοινωνίας όπως ο τόνος της φωνής και οι χειρονομίες, περνούν πολύ περισσότερα μηνύματα από τις λέξεις που εκφωνούνται! Πιο συγκεκριμένα έχει βρεθεί πως ο τόνος της φωνής ευθύνεται για το 35-40% του μηνύματος που στέλνουμε στους άλλους!
Όταν μιλάμε, οι άλλοι προσπαθούν να ακούσουν τα λόγια μας ερμηνεύοντας παράλληλα και τον τόνο της φωνής μας. Η ταχύτητα, η ένταση, ο τόνος, οι παύσεις είναι πράγματα που ο ακροατής θα δώσει προσοχή για να αντιληφθεί το μήνυμα που θέλουμε να του περάσουμε. Για παράδειγμα, ο τόνος της φωνής μπορεί να δείξει σαρκασμό, θυμό, αγάπη, ανασφάλεια, εμπιστοσύνη. Με άλλα λόγια, δεν παίζει ρόλο μόνο το περιεχόμενο των όσων λέμε, αλλά και ο τρόπος που επικοινωνούμε αυτά που θέλουμε να πούμε στους άλλους!
http://www.google.com/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fi.dailymail.co.uk%2Fi%2Fpix%2F2009%2F11%2F20%2Farticle-0-0577312A000005DC-450_468x307.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.dailymail.co.uk%2Fnews%2Farticle-1229638%2FParents-ignorance-childrens-internet-habits-like-letting-roam-streets-unsupervised.html&h=307&w=468&tbnid=X07MBSl5xs59_M%3A&zoom=1&docid=oNlV-i2_i_5SYM&hl=el&ei=gzxeU5LoCcPg7Qawv4GoAg&tbm=isch&ved=0CLcBEDMoWzBb&iact=rc&uact=3&dur=710&page=5&start=85&ndsp=24
Μοιάζει σαν να μην ακούει!”
Αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι γονείς έχουν υψώσει τη φωνή τους ή έχουν φωνάξει στα παιδιά τους όταν χάνουν τη ψυχραιμία τους. Αυτή η έκφραση των γονιών αν και μπορεί να τραβήξει πολύ γρήγορα την προσοχή των παιδιών, δεν έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα αναφέρουν οι ειδικοί.
Το συναίσθημα που χρησιμοποιούμε στη φωνή μας επηρεάζει τον τρόπο που μας ακούν και μας καταλαβαίνουν οι άλλοι – κάτι που ισχύει και στα παιδιά. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι δυσκολεύονται να θυμηθούν πράγματα ή να λειτουργήσουν στο μέγιστο βαθμό σε γνωστικό επίπεδο όταν ο εγκέφαλος πλημμυρίζεται από οδυνηρά συναισθήματα όπως άγχος ή φόβο (αυξάνεται η κορτιζόλη, γνωστή ως ορμόνη του στρες).
Αν για παράδειγμα οι γονείς κάνουν μια παρατήρηση έχοντας υψηλό τόνο στη φωνή, είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν στο παιδί συναισθήματα άγχους, φόβου, ή άμυνας με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να μην μπορέσει να επεξεργαστεί τις λέξεις αποτελεσματικά και κατ” επέκταση να συγκρατήσει στη μνήμη το μήνυμα που θέλουν οι γονείς να του περάσουν (το ίδιο ισχύει και στην επικοινωνία των ενηλίκων).
Ο τόνος της φωνής επομένως είτε μπορεί να υπονομεύσει το μήνυμα, είτε να του δώσει ώθηση για να περάσει ακέραιο σε αυτόν που του απευθύνεται!
http://www.google.com/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.childrensdayton.org%2Fcms%2Fimages_patient%2Ffeef5e6d2aecd531%2Forig%2Flittle_girl_looking_at_mom.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fgalleryhip.com%2Fchildren-looking-up.html&h=1594&w=2400&tbnid=XUR3E5pf0FRhXM%3A&zoom=1&docid=monhlQsgZTwUAM&hl=el&ei=qDxeU6f5KYPA7AaE1IDwDw&tbm=isch&ved=0CCQQMygcMBw4ZA&iact=rc&uact=3&dur=709&page=6&start=109&ndsp=23
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Η επικοινωνία που έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους είναι το Α και το Ω της σχέσης τους! Όταν θέλουν να επικοινωνήσουν κάτι στο παιδί είναι πολύ σημαντικό να σιγουρευτούν ότι τους ακούει και τους βλέπει. Όσοι λιγότεροι περισπασμοί υπάρχουν στο χώρο (πχ. τηλεόραση, παιχνίδια), τόσο πιο σίγουρο είναι ότι εξασφαλίζουν την προσοχή του παιδιού!
http://www.google.com/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.artanemontessoricircle.ie%2Fwp-content%2Fthemes%2Ftwentyeleven%2Fimages%2Fmain_image_whole2-navyfloor.png&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.artanemontessoricircle.ie%2Finformation%2F&h=258&w=458&tbnid=xT1GYUpUNUL9SM%3A&zoom=1&docid=UqBkzcGVTpG4aM&hl=el&ei=qDxeU6f5KYPA7AaE1IDwDw&tbm=isch&ved=0CCgQMyggMCA4ZA&iact=rc&uact=3&dur=1480&page=7&start=132&ndsp=22
Ο ήρεμος, ζεστός και σίγουρος τόνος στη φωνή σε συνδυασμό με μια χαλαρή αλλά σίγουρη στάση του σώματος, είναι απαραίτητα στοιχεία επικοινωνίας για να προσέξουν και να συνεργαστούν τα παιδιά όταν οι γονείς δίνουν οδηγίες για κάτι. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά νιώθουν ότι οι γονείς τους νιώθουν αυτοπεποίθηση με τον ηγετικό τους ρόλο, και είναι επομένως πιο πιθανό να προσέξουν αυτά που έχουν να τους πουν!
Οι γονείς πρέπει να θυμούνται πως ο υπερβολικά φιλικός τόνος φωνής και μια παθητική στάση σώματος μπορεί να να μην είναι βοηθητικοί στο να ανταποκριθούν τα παιδιά στις προσδοκίες τους. Με αυτό τον τρόπο επικοινωνίας το πιο πιθανό είναι πως τα παιδιά δε θα τους πάρουν στα σοβαρά. Από την άλλη πλευρά, μια επιθετική στάση και ένας υπερβολικά αυστηρός τόνος στη φωνή μπορούν να γίνουν αιτία για να νιώσουν τα παιδιά εκφοβισμό, να μπερδευτούν και να αποπροσανατολιστούν από το λεκτικό μήνυμα που θέλουν να τους μεταφέρουν οι γονείς. Επίσης, όταν οι γονείς επικοινωνούν με φωνές, περνούν ασυναίσθητα το μήνυμα ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο και τα παιδιά, ή μπορεί φωνάζοντας να κατηγορηθούν οι ίδιοι για ανάρμοστη συμπεριφορά από τα να επικεντρωθούν τα παιδιά στη δική τους.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τις προθέσεις της επικοινωνίας με τους γονείς τους. Όταν οι γονείς επικοινωνούν με τα παιδιά θετικά και σωστά, τα βοηθούν να κατανοήσουν το μήνυμα που θέλουν να τους περάσουν και λειτουργούν σαν θετικό πρότυπο συμπεριφοράς!

Βιβλιογραφία:
Cook, N. D. (2002). Tone of Voice and Mind: The connections between intonation, emotion, cognition and consciousness. Cambridge University Press.
Feldman, R. S. & Rime, B. (1991). Fundamentals of nonverbal behavior. Studies in emotion and social interaction. John Benjamins Publishing.
Kochanska, G. & Aksan, N. (2008). Mother-Child Mutually Positive Affect, the Quality of Child Compliance to Requests and Prohibitions, and Maternal Control as Correlates of Early Internalization. Child Development, 66, 236-254.


26/4/14

Πανελληνια ημέρα Λογοθεραπείας 2014 με δωρεάν συναντήσεις με λογοθεραπευτές σε όλη την Ελλάδα




ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ 2014

Καμπάνια ενημέρωσης με δράσεις ανά την Ελλάδα και δωρεάν ατομικές συναντήσεις με λογοθεραπευτές
κατόπιν ραντεβού.
 
Θέμα: Ειδικές Αναπτυξιακές Διαταραχές Λόγου και Ομιλίας
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2F2.bp.blogspot.com%2F-coTmRMU21To%2FU1tVT32NvkI%2FAAAAAAAASLs%2FXiW1Z2VzCpg%2Fs1600%2F10155449_628077207282203_227605337049981476_n.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fseepea-stella.blogspot.com%2F&h=315&w=851&tbnid=3fQcRtflMCUncM%3A&zoom=1&docid=C2VZYIvsVKKMSM&ei=FOpbU8aVOIfL4ATzyIFo&tbm=isch&ved=0CFYQMygCMAI&iact=rc&uact=3&dur=1326&page=1&start=0&ndsp=20&biw=1366&bih=664




http://www.google.gr/imgres?imgurl=https%3A%2F%2Ffbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net%2Fhphotos-ak-frc1%2Ft1.0-9%2Fp403x403%2F10250299_623681001055157_3540602560373481828_n.jpg&imgrefurl=https%3A%2F%2Fel-gr.facebook.com%2Fsellegreece&h=403&w=403&tbnid=1pIw7Xs1RnXaPM%3A&zoom=1&docid=lP1f3_yw0QDnkM&ei=FOpbU8aVOIfL4ATzyIFo&tbm=isch&ved=0CF0QMygIMAg&iact=rc&uact=3&dur=734&page=1&start=0&ndsp=20&biw=1366&bih=664
https://www.facebook.com/events/387754631364276/





https://www.facebook.com/sellegreece/photos/gm.622260547852202/628075407282383/?type=1&theater

Σύλλογος Επιστημόνων Λογοπαθολόγων Λογοθεραπευτών Ελλάδος
Δελτίο Τύπου: Πανελλαδική Ημέρα Λογοθεραπείας 2014
Αθήνα, Παρασκευή 11 Απριλίου 2014


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Πανελλαδική Ημέρα Λογοθεραπείας
Καμπάνια ενημέρωσης με δράσεις ανά την Ελλάδα και δωρεάν ατομικές συναντήσεις με λογοθεραπευτές.

Θέμα: Ειδικές Αναπτυξιακές Διαταραχές Λόγου και Ομιλίας

Μερόπειο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα
Σάββατο 10 Μαΐου | 10.00 – 19.00
Είσοδος ελεύθερη


Στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Ημέρας Λογοθεραπείας, ο Σύλλογος Επιστημόνων Λογοπαθολόγων Λογοθεραπευτών Ελλάδος (ΣΕΛΛΕ)  διοργανώνει, το Σάββατο 10 Μαΐου, στο Μερόπειο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα (Δ. Αρεοπαγίτου 45, Σταθμός μετρό Ακρόπολη), ομιλίες ενημέρωσης και Ημερήσιο Συμβουλευτικό Σταθμό για δωρεάν ατομικές συναντήσεις με επαγγελματίες λογοθεραπευτές, κατόπιν ραντεβού, στο τηλέφωνο 210 3848362.

Ο Συμβουλευτικός Σταθμός θα λειτουργεί από τις 10.00 έως τις 17.00 και οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να θέσουν στους λογοθεραπευτές ερωτήματα και προβληματισμούς πάνω σε θέματα λόγου, ομιλίας, επικοινωνίας των παιδιών και επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους (οικογένεια, σχολείο, κοινωνικότητα, αυτοεκτίμηση κλπ), όσο και για θέματα που αφορούν σε προβλήματα λόγου, ομιλίας, επικοινωνίας, φωνής και κατάποσης σε ενήλικες. Επιπλέον, στον ίδιο χώρο, θα πραγματοποιηθεί ενημερωτική ομιλία για τις Ειδικές Αναπτυξιακές Διαταραχές Λόγου και Ομιλίας (18.00-19.00) από εξειδικευμένους επιστήμονες.

Στόχος του ΣΕΛΛΕ με αυτή την πρωτοβουλία είναι η ενημέρωση του κοινού για το τι είναι η λογοθεραπεία και πώς η έγκαιρη και σωστή παρέμβαση μπορεί να αποκαταστήσει διαταραχές επικοινωνίας, λόγου, ομιλίας, φωνής, μάσησης ή/και κατάποσης. Φέτος, το θέμα των εκδηλώσεων είναι οι Ειδικές Αναπτυξιακές Διαταραχές Λόγου και Ομιλίας. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται οι διαταραχές άρθρωσης/φωνολογίας, διαταραχές εκφραστικού λόγου και οι διαταραχές αντίληψης του λόγου που εμφανίζονται κατά την ανάπτυξη των παιδιών.

Επίσης, στο πλαίσιο της Πανελλαδική Ημέρα Λογοθεραπείας, ο ΣΕΛΛΕ διοργανώνει δράσεις ενημέρωσης του κοινού ανά την Ελλάδα:
Αττική, Ξυλόκαστρο, Πάτρα, Κάτω Αχαΐα, Καλαμάτα, Λάρισα, Ιωάννινα, Καρπενήσι, Αγρίνιο, Λευκάδα, Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, Σιδηρόκαστρο Σερρών, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα και Χανιά Κρήτης.


Ο Σύλλογος Επιστημόνων Λογοπαθολόγων – Λογοθεραπευτών Ελλάδος (ΣΕΛΛΕ) ιδρύθηκε το 2002 από τους αποφοίτους των ΤΕΙ Λογοθεραπείας. Πρόκειται για έναν επιστημονικό και επαγγελματικό Σύλλογο που κύριο στόχο έχει την προώθηση της επιστήμης της Λογοθεραπείας. Σήμερα αριθμεί περισσότερα από χίλια μέλη. Ο ΣΕΛΛΕ είναι μέλος του International Association of Logopedists and Phoniatrists (IALP). Η 11η Μαΐου θεσπίστηκε το 2013 από τον ΣΕΛΛΕ ως η Πανελλαδική Ημέρα Λογοθεραπείας και εορτάζεται ανά την Ελλάδα με ημερίδες ενημέρωσης και δωρεάν ατομικές συναντήσεις με επιστήμονες λογοθεραπευτές. 


Πληροφορίες για το κοινό στο τηλέφωνο  210 3848362 και στο email: info@selle.gr

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:
IANOS | Free Sunday | infokids.gr | mama365.gr | talcmag.gr | childit.gr| e-go.gr |

Πηγή

ΘΕΜΑ:
« Εκδηλώσεις για την Πανελλαδική Ημέρα Λογοθεραπείας ( 11 Μαΐου 2014 )»
ΣΧΕΤΙΚΑ:
α) Το Π.Δ. 95/2000 (ΦΕΚ 76/Α) «Οργανισμός του Υπουργείου Υγείας και
Πρόνοιας» και το άρθρο 4, παράγραφος 8 του Ν.4052 (ΦΕΚ 41/Α`/1-3-2012)
β)Το άρθρο 11, παρ. 18 του Ν. 2889/01 (ΦΕΚ 37/Α/2-3-2001)
γ) Το άρθρο 51 του Ν.3918/2011 (ΦΕΚ 31/Α ́/2-3-2011) «Διαρθρωτικές
αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις»
δ) Την υπ’ αριθμ. ΔΥ (3-4)/Γ.Π. οικ. 94306 (ΦΕΚ 2752/τ.Β/11-10-12) Υπουργική
Απόφαση με θέμα « Μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και του δικαιώματος
υπογραφής εγγράφων « Με εντολή Αναπληρωτή Υπουργού » στους Γενικούς
Γραμματείς του Υπουργείου Υγείας .
ε)Tα αριθ.468/1-4-14 και 489/4-4-14 έγγραφα του Συλλόγου Επιστημόνων
Λογοπαθολόγων Λογοθεραπευτών Ελλάδος με τα συνημμένα δικαιολογητικά .
Θέτουμε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας , εκδηλώσεις
για την
Πανελλαδική Ημέρα Λογοθεραπείας ( 11 Μαΐου 2014)
Οι εκδηλώσεις έχουν στόχο την ενημέρωση του κοινού για την επιστήμη της Λογοθεραπείας
και την ευαισθητοποίηση του σε θέματα σχετικά με τις διαταραχές λόγου , ομιλίας φωνής και
κατάποσης.
Στις εκδηλώσεις θα λειτουργήσουν συμβουλευτικοί σταθμοί και θα διατεθεί έντυπο υλικό
Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στις παρακάτω πόλεις και ημερομηνίες :
- Αθήνα 10 και 11 Μαΐου 2014
- Αλεξανδρούπολη – Ορεστιάδα 7 Μαΐου και 10 Μαΐου 2014
- Κομοτηνή 28 Μαΐου 2014
- Ξάνθη 23 Μαΐου 2014
- Σιδηρόκαστρο 3 Μαΐου 2014
- Καβάλα 11 Μαΐου 2014
- Φλώρινα 10 Μαΐου 2014
- Πτολεμαίδα 17 Μαΐου 2014
- Κέρκυρα 3 και 10 Μαΐου 2014
- Καλαμάτα 11 Μαΐου 2014
- Ιωάννινα 9 Μαΐου 2014
- Θεσσαλονίκη 11 Μαΐου 2014
- Λευκάδα 13 Μαΐου 2014
-Ζάκυνθος 11 Μαΐου 2014
- Ξυλόκαστρο 11 Μαΐου 2014
ΑΔΑ: ΒΙΗΝΘ-2ΥΨ















25/4/14

Το ζεστό μπάνιο «απαλύνει» τα συμπτώματα του αυτισμού – Όσα ισχυρίζονται οι επιστήμονες

zestompanio Ένα ζεστό μπάνιο βοηθά στην απάλυνση και τον κατευνασμό των συμπτωμάτων εκείνων που πάσχουν από αυτισμό.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα αμερικανών επιστημόνων, όταν τα παιδιά που έπασχαν από κάποιας μορφής αυτισμό παρέμεναν μέσα στο ζεστό νερό της μπανιέρας για μισή ώρα, γίνονταν –προσωρινά- πιο κοινωνικά και λιγότερο επιρρεπή στο να επαναλαμβάνουν την ίδια ενέργεια ξανά και ξανά.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι οι ασυνήθιστες αυτές μέθοδοι θα αυξήσουν την κατανόηση γύρω από το θέμα του αυτισμού και θα επιταχύνουν τις έρευνες για την εξεύρεση νέων θεραπειών, αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fblog.safetytubs.com%2Fst_cms%2Fwp-content%2Fuploads%2F2010%2F10%2FiStock_000008008398Small.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fblog.safetytubs.com%2F243%2Fchildren%25E2%2580%2599s-bath-safety%2F&h=565&w=849&tbnid=cbLijwvVAOGZCM%3A&zoom=1&docid=3mEbiJ_vGmlBbM&ei=GghaU9WNN9GA7QbZtoDAAw&tbm=isch&ved=0CFkQMygFMAU&iact=rc&uact=3&dur=800&page=1&start=0&ndsp=16
Τα συμπτώματα ποικίλουν από παιδί σε παιδί, όμως συνήθως περιστρέφονται γύρω από τη δυσκολία στις κοινωνικές συναναστροφές, την επικοινωνία και την ανάγκη για συγκεκριμένη ρουτίνα στην καθημερινότητά τους και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά.
Παρότι μπορεί να συνταγογραφηθούν φάρμακα για τον έλεγχο ορισμένων συμπτωμάτων, όπως η επιθετικότητα ή η υπερκινητικότητα, δεν υπάρχει κάποια θεραπεία.
Το πείραμα του «ζεστού μπάνιου» οι ερευνητές το εμπνεύστηκαν μετά από παρατηρήσεις που έγιναν και έδειξαν ότι σε πάνω από το ένα τρίτο των περιπτώσεων, τα συμπτώματα του αυτισμού «απαλύνονταν» όταν ένα παιδί είχε πυρετό.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fnspt4kids.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2012%2F05%2Fchild-bath.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fnspt4kids.com%2Fparenting%2Fstrategies-to-work-through-bath-time-difficulties%2F&h=336&w=506&tbnid=38ge9WoEtNYe7M%3A&zoom=1&docid=D4_IJkbxYJngwM&ei=GghaU9WNN9GA7QbZtoDAAw&tbm=isch&ved=0CHcQMygaMBo&iact=rc&uact=3&dur=977&page=2&start=16&ndsp=23
Οι αμερικανοί επιστήμονες ζήτησαν από τους γονείς και τους γιατρούς 10 αυτιστικών παιδιών, στα οποία είχε παρατηρηθεί ότι ίσχυε το παραπάνω πείραμα, να τα βάλουν να καθίσουν μέσα σε μπανιέρες στις οποίες το νερό είχε διαφορετική θερμοκρασία και να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά τους.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.greenparenthood.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2011%2F05%2FKids-bath.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.greenparenthood.com%2Fblog%2F2011%2F04%2F17%2Fthe-importance-of-omega-3-for-children%2F&h=266&w=400&tbnid=-FqD7i-rQPUV6M%3A&zoom=1&docid=dueviZlKFUJUZM&ei=QghaU9XRBYee7AbeqoCgDA&tbm=isch&ved=0CA8QMygHMAc4ZA&iact=rc&uact=3&dur=664&page=5&start=85&ndsp=24
Όταν κάθονταν μέσα σε μπανιέρα, όπου το νερό ήταν στους 39 βαθμούς Κελσίου, για μισή ώρα, παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση στην ικανότητά τους να επικοινωνούν ενώ μειώθηκε σε κάποιο βαθμό η επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά τους.
Ωστόσο, αν το νερό ήταν δύο ή τρεις βαθμούς πιο κρύο δεν υπήρχε καμία επίδραση, όπως ανέφεραν οι ερευνητές στην ετήσια διάσκεψη του American College of Neuropsychopharmacology (ACNP).
Οι ερευνητές από το τμήμα Ιατρικής του Κολεγίου Albert Einstein της Νέας Υόρκης, προσπαθούν τώρα να κατανοήσουν πώς ακριβώς η θερμοκρασία του νερού επιδρά επάνω στα παιδιά που πάσχουν από αυτισμό.

Πηγή

24/4/14

Ρομπότ αντί δασκάλων για αυτιστικά παιδιά (Νέα μέθοδος στα σχολεία της Βρετανίας με εκπληκτικά αποτελέσματα!)

Μια ριζοσπαστική μέθοδος σε σχολείο της Βρετανίας

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fcdn.phys.org%2Fnewman%2Fgfx%2Fnews%2Fhires%2Frobotspeakst.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fphys.org%2Fnews200229593.html&h=252&w=300&tbnid=cNmpniVb5iIbPM%3A&zoom=1&docid=6k5IhKlDf9l1UM&ei=IcpYU6uBAYXx0gWkxYGQCQ&tbm=isch&ved=0CFUQMygBMAE&iact=rc&uact=3&dur=890&page=1&start=0&ndsp=17Ένα δημοτικό σχολείο στο Μπέρμιγχαμ της Βρετανίας, δοκιμάζει μία νέα, ριζοσπαστική μέθοδο διδασκαλίας ειδικά για μαθητές με αυτισμό. Η διεύθυνση του σχολείου έχει «προσλάβει» δύο ρομποτάκια, τα οποία βοηθούν τους μαθητές να μάθουν πιο εύκολα.

Λόγω της κατάστασής τους τα παιδιά με αυτισμό δυσκολεύονται πολύ να ενταχθούν αποτελεσματικά σε κανονικές τάξεις διδασκαλίας, ενώ και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να τα προσεγγίσουν.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2F1.bp.blogspot.com%2F-jtxcD_3ZPXM%2FUUr-iQTW4MI%2FAAAAAAAASK0%2FWNVfedBpC50%2Fs1600%2Fnao_stem_02.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.33rdsquare.com%2F2013%2F03%2Fnao-robot-helps-children-with-autism.html&h=402&w=602&tbnid=Y9lgL5HP69t44M%3A&zoom=1&docid=euV-v9FurTh5DM&ei=IcpYU6uBAYXx0gWkxYGQCQ&tbm=isch&ved=0CGAQMygMMAw&iact=rc&uact=3&dur=619&page=1&start=0&ndsp=17
Οι ειδικοί εντυπωσιάστηκαν όταν διαπίστωσαν ότι οι μαθητές ανταποκρίνονταν καλύτερα στα ερεθίσματα που τους έδιναν τα ρομπότ. Ο λόγος είναι ότι τα ρομπότ δεν έχουν συναισθήματα και έτσι τα παιδιά νιώθουν πιο άνετα μαζί τους, παρά με τους δασκάλους.

Τα ρομπότ είναι προγραμματισμένα να χορεύουν γνωστά ποπ τραγούδια, να παίζουν παιχνίδια, ακόμη και να κάνουν κινήσεις Τάι-Τσι!

Η μέθοδος εφαρμόζεται δοκιμαστικά στο σχολείο Τόπκλιφ, όπου το 255 των παιδιών έχουν κάποια μορφή αυτισμού.

Εάν η μέθοδος αποδειχθεί αποτελεσματική και σε βάθος χρόνου, θα εφαρμοστεί και σε άλλα σχολεία.


 

Πηγή

Επίσης έγινε αναφορά και στο BBC

Could robots help children with autism?


A robotic companion is helping children with autism learn and develop communication skills.
Kaspar has deliberately simple features and repetitive phrases and gestures, and teachers say they have noticed improved communication skills in some of the children who play with him.
Ricky Boleto reports.
BBC Newsround's Robot Week

Πηγή

 


16/4/14

Οι τακτικές φουρνέλο της... κυρίας πειθαρχίας!

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Feverydaylife.globalpost.com%2FDM-Resize%2Fphotos.demandstudios.com%2Fgetty%2Farticle%2F78%2F207%2F78520506.jpg%253Fw%253D600%2526h%253D600%2526keep_ratio%253D1%2526webp%253D1&imgrefurl=http%3A%2F%2Feverydaylife.globalpost.com%2Fchildren-manage-own-behavior-1253.html&h=400&w=600&tbnid=JBliLNPLna8JUM%3A&zoom=1&docid=Ek63nfzNPDNkLM&ei=ZEVOU5S9F4rB7Ab96YGoAQ&tbm=isch&ved=0CHcQMygaMBo&iact=rc&uact=3&dur=719&page=2&start=18&ndsp=24
Πως θα μάθετε στα παιδιά σας να τηρούν όρια και κανόνες, χωρίς να γλιστρήσετε στις παγίδες της πειθαρχίας που προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα.
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fpeacefulparent.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2013%2F07%2Fimages22.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fpeacefulparent.com%2Fwhy-do-upset-children-react-to-well-meaning-solutions%2F&h=208&w=240&tbnid=esXChw6-nlsppM%3A&zoom=1&docid=2IElNHTDWHfQAM&ei=ZEVOU5S9F4rB7Ab96YGoAQ&tbm=isch&ved=0CHUQMygYMBg&iact=rc&uact=3&dur=888&page=2&start=18&ndsp=24
Ο Τακούλης κάνει πάλι τα δικά του!

Του εξηγείτε για εξηκοστή φορά πώς δεν μπορεί να παίρνει όλες τις τηγανητές πατάτες από το πιάτο του μικρότερου αδερφού του, αλλά με το που γυρίζετε από την άλλη, για εξηκοστή φορά το ξανακάνει! Ο τρόπος του, σας ξυπνάει άγρια ένστικτα και πριν το καταλάβετε τσιρίζετε έξαλλη κάνοντας ενδιάμεσα κι ένα διάλειμμα για να κλείσετε καλά τα παράθυρα ώστε  να μην ακούνε οι γείτονες.

Εκείνοι βέβαια έχουν έτοιμη κιόλας την ετυμηγορία τους: «Ο Τακούλης κάνει πάλι τα δικά του! Μα και αυτή η μάνα του να μην μπορεί να τον φέρει βόλτα!» Αν αναρωτιέστε τι πάει λάθος και δεν μπορείτε να επιβληθείτε  σε ένα μικρό παιδί, τσεκάρετε μήπως το κάνετε με λανθασμένο τρόπο. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, για να μην είστε χαμένοι από χέρι διαγράψτε από τη ζωή σας τις εξής πέντε τακτικές πειθαρχίας που βάζουν φουρνέλο στη σχέση ανάμεσα σε γονείς και παιδιά.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.mebongcon.vn%2Fimage%2Fdata%2FBlog%2F2013%2F12%2Faddition%2F1385974211original.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.mebongcon.vn%2Ftruoc-7-tuoi-tre-phai-biet-lam-nhung-gi-blog19&h=540&w=960&tbnid=5FxgrVNSb3253M%3A&zoom=1&docid=dQ60XWG-qUkIpM&ei=q0VOU-3GC7Cw7Abt94GICw&tbm=isch&ved=0CFIQMygAMAA&iact=rc&uact=3&dur=733&page=1&start=0&ndsp=16
Η χταποδοπειθαρχία

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι περισσότεροι γονείς προσπαθώντας να επιβληθούν στα παιδιά τους είναι να ακολουθούν μια συγκεκριμένη μέθοδο πειθαρχίας γιατί για αυτήν διάβασαν σε ένα βιβλίο πως κάνει θαύματα, αυτήν ακολουθούσαν οι γονείς τους, για αυτήν η γιαγιά ορκίζεται στη Βίβλο πως εξημερώνει ακόμα και το πιο άγριο γατί. Τα παιδιά όμως δεν είναι γατιά, ούτε είναι όλα ίδια.

Θα κατανοήσουμε τη συμπεριφορά του δικού μας παιδιού, αν καταλάβουμε το χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του. Ανάλογη θα είναι και η μέθοδος που θα επιστρατεύσουμε για να του μάθουμε πως στη ζωή πρέπει να έχουμε κανόνες και όρια. Αν θα είναι με αυστηρότητα, διπλωματία, λογική ή ευαισθησία, θα εξαρτηθεί από το ίδιο το παιδί, από εκεί και πέρα όλα είναι θέμα χειρισμού.

Ας έχουμε πάντως υπόψη μας, πως οι μέθοδοι πειθαρχίας μπορεί να είναι όσα και τα πλοκάμια του χταποδιού, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε μπροστά μας περιθώριο για να βρούμε εκείνη την μέθοδο που θα «κουμπώσει» με το παιδί μας όπως η κόπιτσα με τη σούστα. Το θέμα είναι να προσαρμόζουμε τις συμβουλές που ακούμε στα δεδομένα που έχουμε. Άλλωστε κάθε παιδί είναι διαφορετικό.
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fdrugdiscovery.com%2Fupimages%2F1377169023_ADHD.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fdrugdiscovery.com%2Fviewdetails.php%3Flinkid%3D1103%26title%3DHow-to-help-a-grieving-child&h=285&w=285&tbnid=LvvPlwhyWnCybM%3A&zoom=1&docid=TDHomQN-h98hCM&ei=3EVOU4yzFojW7Qa8sYCQDg&tbm=isch&ved=0CCsQMygjMCM4yAE&iact=rc&uact=3&dur=723&page=10&start=215&ndsp=22
Tutti fruity πειθαρχία

Όλη η παρέα είναι για πικνίκ στην παραλία και η κορούλα της τριαντάχρονης Άννας πετάει πότε στον έναν και πότε στον άλλον άμμο στα μαλλιά και στα ρούχα. Η Άννα της λέει από την αρχή, πώς αυτό που κάνει είναι απαίσιο και ενοχλητικό για όλους, «θα έχεις πρόβλημα έτσι και σηκωθώ» της ξαναλέει απειλητικά, αλλά η μικρή μένει αδιάφορη καθώς ξέρει από προηγούμενες φορές πως οι απειλές θα μείνουν στα λόγια και τίποτα δεν πρόκειται να πάθει. Από τη στιγμή λοιπόν που η ίδια διασκεδάζει με το να ρίχνει στους άλλους άμμο, ενώ παράλληλα ξέρει πως οι γονείς της θα ανεχτούν τελικά την κατάσταση, γιατί να κάνει πίσω;
Το θέμα όμως είναι πως όταν η μαμά λέει «όχι», πρέπει με κάθε τρόπο να το εννοεί. «Έχω καταθέσει τα όπλα» ομολογεί η Άννα «γιατί η κόρη μου ακόμα και όταν την βάζω τιμωρία, δείχνει να αδιαφορεί, κι αυτό γιατί πάντα με κάτι θα βρει να παίξει ακόμα και όταν την κλείνω για τιμωρία στο δωμάτιο της». Σε αυτήν την περίπτωση, οι ειδικοί υπογραμμίζουν πως η τιμωρία που επιλέγουν οι γονείς, πρέπει να είναι κάτι που το παιδί δεν θα θέλει να το ξαναπεράσει. Όπως  για παράδειγμα να μην του επιτραπεί να δει την αγαπημένη του σειρά στην τηλεόραση ή να πάει να παίξει με μια καλή φίλη. Μονάχα τότε θα λάβει υπόψη του τις προειδοποιήσεις των γονιών.
  
Βαρκο-πειθαρχία

Όταν του λέτε να πάει να κοιμηθεί στις εννέα, γιατί αυτό το πρόγραμμα έχετε αποφασίσει να ακολουθεί τις καθημερινές, εκείνο επιμένει να μείνει λίγο ακόμα ξύπνιο για να δει το σήριαλ που έχει συνηθίσει να παρακολουθεί τα μεσημέρια του Σαββάτου χουχουλιάζοντας στην αγκαλιά σας. Με τη σειρά σας, του ξεκόβετε μια και έξω την περίπτωση να γίνει το δικό του κάνοντας focus στην απόφαση σας.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fnspt4kids.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2012%2F02%2Fmother-saying-no-to-son.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fnspt4kids.com%2Ftag%2Ftips%2F&h=414&w=414&tbnid=oI4RKqmoQvZb-M%3A&zoom=1&docid=TF9dGQ99wTLeCM&ei=3EVOU4yzFojW7Qa8sYCQDg&tbm=isch&ved=0CEkQMyhBMEE4yAE&iact=rc&uact=3&dur=788&page=12&start=261&ndsp=26
Γυρίζει τότε και σας λέει: «Θα κλαίω ως το πρωί»! Εννοείται, πως τα παιδιά συνήθως κλαίνε για να πετύχουν αυτό που θέλουν, το κλάμα άλλωστε είναι μια φυσιολογική αντίδραση στην αλλαγή και στην απογοήτευση. Όταν το παιδί κλαίει πάνω σε ένα ξέσπασμα του θυμού του, δείξτε κατανόηση για τα συναισθήματά του αλλά μην κάνετε πίσω σε αυτό που του έχετε ζητήσει, μην ενδώσετε ικανοποιώντας του κάποιο παράλογο χατίρι, πόσο μάλλον όταν χρησιμοποιεί το κλάμα ως μέσον εκβιασμού.

Αν το κάνετε, τότε έχετε πέσει στην παγίδα του «παίζω την αυστηρή αλλά στην πραγματικότητα είμαι ανεμόμυλος κάτι σαν «μαμά, αμόλα καλούμπα» ή «απ΄ όλα έχει ο μπαξές». Αλλάξτε στάση αμέσως και μην συζητάτε με το παιδί σας για πράγματα που έχετε αποφασίσει. Αν θεωρείτε ότι μια καλή ώρα για ύπνο είναι στις εννέα το βράδυ, δεν πρέπει να το κάνετε θέμα ξανά και ξανά. Δείξτε στο παιδί, πως όταν λέτε κάτι το εννοείτε, χωρίς όμως άγριες ματιές και νευρωτικές αντιδράσεις.

Η ήρεμη δύναμη είναι ο καλύτερος τρόπος επιβολής. Το θέμα είναι να είσαστε σταθεροί σαν γονείς και να μην αλλάζετε γνώμη κάθε πέντε λεπτά. Αν όμως στην πορεία ανακαλύψετε πως η αρχική σας θέση ήταν λάθος, υποχωρήστε εξηγώντας την κατάσταση και τους λόγους στο παιδί, κάτι που είναι απαραίτητο για να μην πιστέψει πως πέρασε το δικό του.
 http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.autismhelpers.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2012%2F01%2FUpset-Parent.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.autismhelpers.com%2F2012%2F01%2F09%2Fonly-the-best%2F&h=387&w=310&tbnid=92br2e3uLUbdFM%3A&zoom=1&docid=HJbRfcQaEr8aTM&ei=fkZOU-WGE47B7AbM5ID4AQ&tbm=isch&ved=0CC8QMygnMCc4rAI&iact=rc&uact=3&dur=734&page=15&start=335&ndsp=25
Οver πειθαρχία (όταν το παρακάνεις)

Σκεφθείτε έναν πατέρα που έχει κανονίσει με την πεντάχρονη κόρη του να πάνε για τζόκινγκ και βόλτα. Όταν μια μέρα πριν η μικρή παρακούοντας τα λόγια του, κάνει κάποια ζημιά στο σπίτι, ο μπαμπάς αποφασίζει για να την τιμωρήσει να της στερήσει την έξοδο. Σε αυτήν την περίπτωση όμως η τιμωρία ξεπερνάει κατά πολύ τη ζημιά, κάπου δηλαδή ο γονιός το παρακάνει με μια υπερβολική αυστηρότητα που δημιουργεί συναισθήματα τρόμου στο παιδί του. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η αυστηρότητα που ξεπερνάει τα όρια, μαζί με τις απειλές και το ξύλο είναι οι χειρότερες μορφές βίας που δημιουργούν επιθετικότητα στα παιδιά. Θυμηθείτε πως η πειθαρχία αυτού του είδους κάνει τα παιδιά να αισθάνονται πως δεν τα αγαπάτε, να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, ενώ τα ταπεινώνει, τους προκαλεί θυμό και τους... διδάσκει το ξύλο ως μέσον επικοινωνίας.

Η «not to do» πειθαρχία

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Στην περίπτωση που το παιδί μας δεν τα πάει καλά με τους κανόνες, το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να εστιάζουμε στις αρνητικές παρατηρήσεις. Να ξεσπάμε δηλαδή όπως: «Γιατί για άλλη μια φορά δεν άκουσες αυτό που σου ζήτησα, γιατί είσαι αναίσθητος και δεν με υπολογίζεις, γιατί είσαι ξεχασιάρης και κακός», χαρακτηρισμοί που κάνουν πολύ δύσκολη τη σχέση που έχουμε με το παιδί μας. Άστε που στην περίπτωση αυτή, το παιδί  μπορεί να δράσει σύμφωνα με την ψυχολογία του αναίσθητου ή κακού παιδιού, μιλάμε για αυτοεκπληρούμενη  προφητεία! Να όμως που ο καλός ο καπετάνιος, στην φουρτούνα φαίνεται. Έτσι όταν έχουμε ένα ατίθασο παιδί αφήνουμε στην άκρη την αρνητική προσέγγιση και όλα τα... not to do, και ξεκινάμε να υπογραμμίζουμε ό,τι καλό κάνει, ακόμα κι αν έχει καθίσει φρόνιμο έστω για πέντε λεπτά ή για πρώτη φορά δεν έφαγε τσιπς πριν το φαγητό. Μια διπλωματία που φέρνει τα παιδιά στο φιλότιμο, άλλωστε ποιος δεν θέλει να ακούει για τον εαυτό του καλά λόγια και επαίνους;

Τα παιδιά χρειάζονται όρια.

Συχνά, τα παιδιά, δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους ή τις παρορμήσεις τους και φοβούνται όταν φτάσουν στο σημείο να χάσουν τον έλεγχο. Τα όρια που τους βάζουν οι γονείς τους και τα επιβάλλουν με αγάπη, κρατούν τα παιδιά ασφαλή όσο μεγαλώνουν και εξερευνούν τον κόσμο.

Πειθαρχία με… στιλ! 

Η αποτελεσματική πειθαρχία είναι εξατομικευμένη. Αν έχετε περισσότερα από ένα παιδιά, σίγουρα έχετε διαπιστώσει κάποιες διαφορές στην προσωπικότητά τους, από τη γέννησή τους κιόλας. Οι διαφορές αυτές, θα επηρεάσουν το πώς θα φερθείτε στο κάθε παιδί αλλά και τις αντιδράσεις του. Το ένα, για παράδειγμα, θα σταματήσει αμέσως να παίζει με το ηλεκτρικό καλώδιο απλώς με μία προειδοποίηση, το άλλο θα αγνοήσει την προειδοποίηση σας αν δεν το απειλήσετε, ένα άλλο ίσως χρειαστεί να το απομακρύνετε αμέσως από την πηγή του κινδύνου. Συντονίστε λοιπόν το «στιλ» της δικής σας πειθαρχίας στο χαρακτήρα του παιδιού σας έχοντας πάντα υπόψη σας ότι οι αντιδράσεις του μπορεί να αλλάξουν αν είναι κουρασμένο, νυστάζει ή πεινάει.

Πηγή

15/4/14

Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!

Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!
Έχετε ποτέ παραιτηθεί από κάτι επειδή ήταν πάρα πολύ δύσκολο; Έχετε αρνηθεί να δοκιμάσετε κάτι επειδή απλά φοβόσασταν ότι δεν θα τα καταφέρετε; 



Αν ναι, υπάρχουν πολλά που μπορείτε  να μάθετε από τον  μικρούλη Cody McCasland με πρώτο και βασικότερο… ότι  δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια στη ζωή!

Η ιστορία του συγκλονιστική: O Cody γεννήθηκε δυο μήνες νωρίτερα. Οι γιατροί πίστευαν ότι ο μικρούλης δεν θα τα καταφέρει. Τους διέψευσε όλους και με το παραπάνω.  Ωστόσο, δυστυχώς γεννήθηκε με μια σπάνια συγγενή ανωμαλία που ονομάζεται «Αγενεσία του Ιερού Οστού» (Sacral Agenesis), μια σπάνια ασθένεια που προκάλεσε παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης όσο εκείνος βρίσκονταν στη μήτρα της μητέρας του. Οι γιατροί αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Στα 10 χρόνια της ζωής του έχει υποβληθεί σε 20 χειρουργικές επεμβάσεις ενώ έχει πάνω από 20 ζευγάρια τεχνητά πόδια! Πράγμα που χωρίς τη βοήθεια μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, της  La Caf, θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει!

Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!
Το γεγονός αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να   κυνηγήσει τα όνειρά του! Είναι λάτρης του αθλητισμού και  παρά την κατάστασή του - ο ίδιος κολυμπάει, τρέχει, παίζει ποδόσφαιρο, γκολφ, καράτε, χόκεϊ επί πάγου, κάνει αναρρίχηση, ιππεύει άλογο ... κλπ.

Το όνειρό του είναι ν' αγωνιστεί το 2016 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και γι’ αυτό προπονείται εντατικά στην κολύμβηση.  
Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!  Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!
Σε ηλικία μόλις δέκα ετών ο Cody McCasland έχει ήδη δώσει συνεντεύξεις στην  The Ellen DeGeneres Show, στην Oprah, και Dateline. Έχει τρέξει σε μαραθώνιο και τρίαθλο. Έχει γνωρίσει διάσημους ανθρώπους  όπως αστροναύτες, αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και Παραολυμπιακών, επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και οδηγούς αγώνων ταχύτητας. Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι το τεράστιο χαμόγελό του και το πάθος του για την ζωή. Το γεγονός ότι δεν έχει πόδια και περπατά σε δύο λεπίδες άνθρακα δεν τον πτοεί καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα, συνεχίζει να ξεπερνά κάθε νέα πρόκληση με θέληση και χαμόγελο και να θέτει νέους στόχους.
Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής! Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!  Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!
Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής! Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής! Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!
Ένας 10χρονος με δύναμη ψυχής!
«Ναι, είμαι ξεχωριστός» δήλωνει ο Cody. «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν δυο πόδια, ενώ εγώ έχω πολλά περισσότερα, ένα ζευγάρι για κάθε περίπτωση κι αυτό με διευκολύνει να ανταποκρίνομαι σε κάθε πρόκληση».

Πηγή

14/4/14

9 τρόποι για να παρακινήσουμε ένα… τεμπέλικο παιδί!

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fl-dental.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2013%2F08%2Fchild-dental.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fl-dental.com%2Fchild-dentist%2F&h=1080&w=1920&tbnid=48CurQ6Zeec7EM%3A&zoom=1&docid=VFKBRHQh3yl_HM&ei=XK5LU-nkE4XK4ATWjoDgCw&tbm=isch&ved=0CHMQhBwwAw&iact=rc&dur=522&page=1&start=0&ndsp=12
Πριν βιαστείτε να χαρακτηρίσετε το παιδί σας τεμπέλη, σκεφτείτε απλώς μήπως αυτή η «οκνηρία» του οφείλεται σε κάτι άλλο πέρα από την προσωπικότητά του! 

 Ο ψυχίατρος- νευρολόγος Mel Levine  στο βιβλίο του The Myth of Laziness (Ο Μύθος της Τεμπελιάς), λέει χαρακτηριστικά: «Όταν αποκαλούμε ένα παιδί τεμπέλη, είναι σα να το καταδικάζουμε να γίνει τεμπέλης για το υπόλοιπο της ζωής του»   

Είναι αλήθεια πως εμείς οι γονείς συχνά ακούμε γονείς να χαρακτηρίζουν το παιδί τους «τεμπέλικο» και να αναζητούν τα αίτια της «τεμπελιάς» και τους τρόπους αντιμετώπισης. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι κάποια παιδιά από την ιδιοσυγκρασία τους είναι ιδιαίτερα δραστήρια και κάποια άλλα λιγότερο, όμως όλα τα παιδιά αγαπούν το παιχνίδι και χαίρονται όταν μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν πράγματα, αποκτούν δεξιότητες, εξερευνούν το περιβάλλον. Αν λοιπόν  ανησυχείτε για τη δραστηριοποίηση του παιδιού, ή αν το βλέπετε να περνά πολύ χρόνο στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση, ας μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε νωθρό, ή τεμπέλικο, αλλά ας προσπαθήσετε αφενός να διερευνήσετε το «γιατί» και αφετέρου να το κινητοποιήσετε. Πίσω από οποιαδήποτε «συμπεριφορά-μυστήριο» του παιδιού μας κρύβεται ένα αίτιο που μόλις το εντοπίσουμε και το τροποποιήσουμε, αυτόματα έχουμε αντιμετωπίσει και το πρόβλημα. Ο Δόκτωρ Levine  μας δίνει ένα χρήσιμο δεκάλογο για να αναρωτηθούμε γιατί φέρεται τεμπέλικα, και τους τρόπους για να το αντιμετωπίσουμε

1. Μήπως πάσχει από κάποια μαθησιακή δυσκολία;
Η διερεύνηση πάντα θα πρέπει να ξεκινά με τον έλεγχο της υγείας του παιδιού και της λειτουργίας των αισθητηρίων οργάνων. Αν η αδιαφορία για δράση εμφανίζεται σε σχέση με τις σχολικές εργασίες θα πρέπει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να αντιμετωπίζει το παιδί μαθησιακές δυσκολίες που το δυσκολεύουν.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.howtogetridofstuff.com%2Fwp-content%2Fuploads%2Fboredom.jpg%253Fcde62b&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.howtogetridofstuff.com%2Fhow-to-get-rid-of-boredom%2F&h=300&w=300&tbnid=qy3pwb7xStC3zM%3A&zoom=1&docid=xpf4x8sZqcpdgM&ei=u69LU4XrKYqp4gTG2oGQBg&tbm=isch&ved=0CGcQhBwwBg&iact=rc&dur=717&page=1&start=0&ndsp=16

2. Κάνετε στον εαυτό σας τις εξής ερωτήσεις:
Α. Τι παρακινεί το παιδί μου;

Β. Τι ερωτήσεις μπορώ να του κάνω ώστε να ανακαλύψετε μαζί «τα θέλω του»;

Γ. Ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες του;

Κάνετε μετά και το παιδί σας τις παραπάνω ερωτήσεις και  στη συνέχεια ακούστε προσεχτικά τις απαντήσεις του. Σεβαστείτε τις απαντήσεις του, ακόμα και αν διαφωνείτε.

3. Μήπως οι προσδοκίες σας από αυτό είναι υπερβολικές;
Αν ένα παιδί αδυνατεί να παρακολουθήσει το επίπεδο της προσφερόμενης γνώσης, με βάση τη χρονολογική του ηλικία, είναι φυσικό και αναπόφευκτο να δοκιμάσει τη «διαφυγή», μέσα από την ονειροπόληση, αφού υποχρεώνεται να παρακολουθήσει, μια διαδικασία που απέχει τόσο από τα ενδιαφέροντά του όσο κι απ’ τις δυνατότητές του και στις απαιτήσεις της οποίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2F4.bp.blogspot.com%2F_Br40UTtdv2s%2FTC83vnA0DYI%2FAAAAAAAABFM%2FH-2DN_wFcDU%2Fs1600%2Fboredom3.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fmathcurmudgeon.blogspot.com%2F2010%2F07%2Fboredom.html&h=433&w=300&tbnid=6jdutSGpcgLWKM%3A&zoom=1&docid=xbzmfshFcymZrM&ei=u69LU4XrKYqp4gTG2oGQBg&tbm=isch&ved=0CG0QhBwwCA&iact=rc&dur=841&page=1&start=0&ndsp=16

4. Μήπως η τεμπελιά του σχετίζεται με τις οικογενειακές συνθήκες;
Σημαντικά γεγονότα που ίσως συμβαίνουν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο πιθανόν επηρεάζουν το παιδί, όπως η γέννηση αδερφού ή η απώλεια ενός προσώπου.  

5. Μήπως απλώς ζητάει την αγάπη μας;    
Εφόσον η νωθρότητα οφείλεται στην ανάγκη για επικέντρωση της προσοχής πάνω του, μήπως να αλλάζαμε το καθημερινό μας πρόγραμμα και να αφιερώναμε περισσότερο χρόνο στα παιδιά μας; Αλήθεια πόσοι από εμάς περνάμε μία ποιοτική ώρα με το παιδί μας κάνοντας αυτό που εκείνο επιθυμεί και όχι κάνοντας εκείνο αυτό που εμείς επιθυμούμε;
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwordviewediting.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2012%2F12%2FBored-Child-at-School.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwordviewediting.com%2F5-ways-to-know-its-time-to-update-your-medical-website%2F&h=188&w=400&tbnid=97daW8V-nbP0IM%3A&zoom=1&docid=RZOWM8ZlpoOyRM&ei=u69LU4XrKYqp4gTG2oGQBg&tbm=isch&ved=0CKYBEIQcMBg&iact=rc&dur=986&page=2&start=16&ndsp=23

6. Αποφύγετε την σκληρή κριτική και την ειρωνεία
Η  ειρωνεία και τη γελοιοποίηση σε περίπτωση που το παιδί κάνει λάθος, έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Τόσο οι λεκτικές ποινές, όσο και η ταπείνωσή βοηθούν μόνο στην απογοήτευση και ασφαλώς στην παραίτηση από κάθε καταβολή προσπάθειας.

7. Μήπως απλώς δεν ενδιαφέρεται για τα πράγματα που ενδιαφερόμαστε εμείς; Τα ενδιαφέροντα του παιδιού πρέπει να είναι απόλυτα αποδεκτά και σεβαστά αλλά και ταυτόχρονα να εναρμονίζουμε κάθε είδους μαθησιακή προσπάθεια με αυτά. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εξαναγκάζουμε το παιδί να αποκτά ενδιαφέροντα μόνον και μόνον διότι εμείς θεωρούμε ότι τα συγκεκριμένα είναι πιο «φανταχτερά» για τον κοινωνικό μας περίγυρο. Αν για παράδειγμα, το παιδί μας ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο και του στερούμε την ώρα που θα αφιέρωνε σε αυτό διαθέτοντας εκείνη την ώρα στην εκμάθηση πιάνου, που είναι πρέπον για την κοινωνική μας θέση και την εικόνα μας προς τα έξω, τότε πώς περιμένουμε να δείξει ενδιαφέρον και ζήλο για μάθηση;
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fwww.infokids.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2014%2F03%2FGrumpy-child.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.infokids.gr%2F2014%2F03%2F10-simadia-poy-deixnoyn-oti-ta-paidia-sa%2F&h=660&w=566&tbnid=RGuzN_65nSeVwM%3A&zoom=1&docid=YgFWZ-bUzNQfZM&ei=da5LU7WRBMXL4ASyi4GgDQ&tbm=isch&ved=0CFQQhBwwGThk&iact=rc&dur=574&page=6&start=104&ndsp=24

8.  Βοηθήστε το να ενταχθεί σε κάποια ομάδα
Αν θέλουμε να αφυπνίσουμε το παιδί μας ας του δώσουμε ερεθίσματα και κίνητρα για δραστηριοποίηση. Ας του δώσουμε δημιουργικά παιχνίδια και ιδέες για κατασκευές και ας το φέρουμε σε επαφή με παιδιά για να παίξει ελεύθερο παιχνίδι. Η ένταξη των παιδιών σε ομάδες εργασίας είναι πολύ πιο αποτελεσματική, όχι μόνο για τη μάθηση αλλά και για την αξιοποίηση των ταλέντων του κάθε παιδιού.

9. Ας γίνουμε εμείς το πρότυπο
Μήπως αντί να το κατηγορούμε να ψάχναμε το δικό μας τρόπο ζωής και τι είδους πρότυπο είμαστε για το παιδί μας. Είμαστε δραστήριοι άνθρωποι ή συνηθίζουμε να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας μπροστά στην τηλεόραση.

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Πηγή

13/4/14

Η δυσλεξία στην τάξη – “Όταν διαβάζω τα άλλα παιδιά γελάνε”

http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fp2cdn2static.sharpschool.com%2FUserFiles%2FServers%2FServer_4161747%2FImage%2Fkid%252520reading.jpeg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.tes.tellurideschool.org%2Ft_e_s%2Ftes_library&h=536&w=895&tbnid=-uPFAt0-uQNa3M%3A&zoom=1&docid=1ZV46RWXoxIa-M&ei=3KRKU8frJIjL4ASLqIDYDw&tbm=isch&ved=0CGIQhBwwBQ&iact=rc&dur=651&page=1&start=0&ndsp=15Ο Νέστορας πηγαίνει στην τρίτη δημοτικού, είναι ένα πολύ έξυπνο και γλυκό παιδί. Προσπαθεί πραγματικά για το σχολείο και αφιερώνει χρόνο στα μαθήματά του. Παρόλα αυτά όμως ο Νέστορας αντιμετωπίζει σημαντική δυσκολία τόσο στην ανάγνωση όσο και στη γραφή. Η ανάγνωση τον εξαντλεί, αλλά δεν τα παρατάει γιατί αγαπάει τα βιβλία και έχει μεγάλη ανάγκη να αναγνωριστεί η προσπάθειά του τόσο από το οικογενειακό του περιβάλλον όσο και από το σχολικό. Ωστόσο τα πράγματα για τον Νέστορα είναι λίγο πιο σκληρά από ότι θα επιθυμούσε. “Όταν διαβάζω στην τάξη, τα παιδιά γελάνε”, μου λέει και υγραίνουν τα ματάκια του.
Η ανάγνωση είναι ένα από τα πιο βασικά εργαλεία για την εκμάθηση ενός πολύ μεγάλου μέρους των μαθημάτων που διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο – και για τα παιδιά με δυσλεξία η απόκτηση της αναγνωστικής δεξιότητας είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση. Όταν η αντικειμενική δυσκολία του παιδιού αντιμετωπίζεται από τους συνομήλικούς του αλλά και τους ενήλικες υποτιμητικά και με άσχημο τρόπο, αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ψυχοσύνθεση του παιδιού, την αυτοεκτίμησή του, την προσπάθειά του και τις σχέσεις του με τους συμμαθητές του.
Για να ενταχθεί ένα παιδί στο περιβάλλον του σχολείου και για να είναι ευτυχισμένο, δεν αρκεί μόνο η φοίτησή του στη σχολική τάξη. Το παιδί για να νιώσει καλά και για να μπορέσει να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του, θα πρέπει να αισθάνεται δεμένο στον κοινωνικό ιστό της τάξης και πως μπορεί να δημιουργήσει σχέσεις με τους συμμαθητές του.
Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες δυσκολεύονται να ενσωματωθούν στη σχολική τάξη σε σύγκριση με τους συμμαθητές του. Το παιδί μπαίνει στη διαδικασία της κοινωνικής σύγκρισης (συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους) και κατά συνέπεια επηρεάζεται αρνητικά το κοινωνικό του κύρος όπως και οι σχέσεις του με τους συμμαθητές.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fs3.media.squarespace.com%2Fproduction%2F1529188%2F18410702%2Fwp-content%2Fuploads%2F2012%2F03%2FiStock_000013797034Medium.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.vouchersblog.co.uk%2Fhome%2F2012%2F3%2F1%2Fcvs-launches-lets-get-kids-reading-campaign-for-world-book-d.html&h=1253&w=1532&tbnid=HYKGqJVa3jrRSM%3A&zoom=1&docid=fjpGck7kLL1bEM&ei=paRKU9O9Neei4gTwxoC4DA&tbm=isch&ved=0CIwBEIQcMBM&iact=rc&dur=861&page=2&start=16&ndsp=23
Ο ρόλος των γονιών και των εκπαιδευτικών.
Τα παιδιά από τη φύση τους σκέφτονται εγωκεντρικά και τους είναι δύσκολο να μπουν στη θέση του άλλου. Οτιδήποτε διαφορετικό τους προκαλεί εντύπωση και δυσκολεύονται να το αποδεχτούν ως φυσιολογικό. Τα σιδεράκια στα δόντια, τα γυαλιά, τα πεταχτά αυτιά, το διαφορετικό χρώμα μπορεί να προκαλέσουν πειράγματα και την κοινωνική απομόνωση των παιδιών. Δεν είναι όμως δική τους ευθύνη αυτή η συμπεριφορά.
Όταν η διαφορετικότητα των μαθητών στην τάξη αλλά και έξω από αυτήν είναι μια πραγματικότητα (και όχι μόνο στην περίπτωση των μαθησιακών δυσκολιών), το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θα πρέπει να λειτουργούν ενάντια στον κοινωνικό διαχωρισμό και να εμποδίζουν το στιγματισμό των παιδιών με μαθησιακές ή άλλου είδους δυσκολίες.
Οι γονείς είναι οι πρώτοι δάσκαλοι για τα παιδιά και οφείλουν να τους διδάξουν τη διαφορετικότητα. Μπορεί οι άνθρωποι να είμαστε πολύ διαφορετικοί μεταξύ μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος από κάποιον άλλον. Τα αγόρια και τα κορίτσια μπορεί να διαφέρουν, ωστόσο μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα, οι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα στο δέρμα τους αλλά έχουν ίσα δικαιώματα, μερικά παιδιά μπορεί να διαφέρουν στο βάρος αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, μερικά παιδιά μπορεί να διαβάζουν πιο αργά, αλλά αυτό δεν τα κάνει λιγότερο ικανά από κανέναν.
http://www.google.gr/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Fmmes.ccs.k12.nc.us%2Ffiles%2F2013%2F11%2Fkids-reading-in-library.jpg&imgrefurl=http%3A%2F%2Fmmes.ccs.k12.nc.us%2Fmedia-center%2F&h=1064&w=1600&tbnid=IgcoIIYmOWm0aM%3A&zoom=1&docid=yolLAac7-iTdlM&ei=paRKU9O9Neei4gTwxoC4DA&tbm=isch&ved=0CLUBEIQcMB4&iact=rc&dur=785&page=2&start=16&ndsp=23
Οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί γενικότερα, μπορεί να αποδίδουν τις μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού στην αμέλεια ή στην έλλειψη προσπάθειας. Η σωστή ενημέρωση και πληροφόρηση για τη φύση των μαθησιακών δυσκολιών όμως, είναι χρέος τόσο δικό τους όσο και του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι δική τους ευθύνη να παρέχουν στην τάξη μια ατμόσφαιρα που ευνοεί τη μάθηση και τη συναισθηματική ασφάλεια όλων των μαθητών.
Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να αναγνωρίζουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες του κάθε παιδιού, και είναι σημαντικό να βλέπουν το παιδί ως το σύνολο του ατόμου που είναι, με τα πλεονεκτήματά του και τις αδυναμίες του. Τα παιδιά με δυσλεξία, όπως και όλα τα παιδιά, μπορούν να πετύχουν αν δουλέψουμε μαζί τους σωστά πάνω στις δυνατότητές τους, παρέχοντας τις ευκαιρίες που χρειάζονται και ένα περιβάλλον σεβασμού και αποδοχής.
Είναι χρέος όλων των ενηλίκων που αλληλεπιδρούν και συναναστρέφονται με τα παιδιά, να διδάξουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων. Η κοινή ζωή στο σχολείο θα πρέπει να συμβάλλει στην αποβολή προκαταλήψεων και του στιγματισμού των παιδιών. Το σχολείο θα πρέπει να έχει σαν θεμελιώδη αρχή τη δημιουργία κλίματος σεβασμού και εκτίμησης. Θα πρέπει να βοηθά τα παιδιά να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες των ανθρώπων με διαφορετικές ικανότητες, και την αποδοχή του κάθε μέλους ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη των όποιων δυσκολιών του. Όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν και όλα τα παιδιά αξίζουν το σεβασμό και την εκτίμηση του περιβάλλοντός τους!