28/12/13

“Θα πάω αδιάβαστος δεν με νοιάζει”: Πώς να χειριστώ τον γιο μου που δεν κάθεται να διαβάσει;

boy-homework«Θα ήθελα κάποιες συμβουλές που θα με βοηθήσουν να χειριστώ τον γιο μου ο οποίος δεν κάθεται μόνος του να διαβάσει. Είναι σχεδόν 10 ετών και πάει φέτος Ε΄δημοτικού. Προσπαθώ μιλώντας του να τον πείσω να πάει μόνος για διάβασμα. Φέτος όμως αντιμετωπίζω και μια σχετική αντίδραση από μέρους του π.χ. “θα πάω αδιάβαστος δεν με νοιάζει”, ενώ κατά βάθος ξέρω ότι τον στεναχωρεί απλά δεν το παραδέχεται. Σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ καλό και ευαίσθητο παιδί με αυξημένο το αίσθημα ευθύνης σε άλλα πράγματα. Του μιλάω πολύ προσπαθώντας να του εξηγήσω ότι θα κερδίσει χρόνο από το παιχνίδι του και θα έχει λιγότερη γκρίνια.»

Απαντά ο Δημήτρης Φιλοκώστας Παιδοψυχίατρος,
Συνήθως, όταν οι γονείς έρχονται να συζητήσουν για τα προβλήματα των παιδιών τους στο σχολείο, μιλάνε για την αγωνία τους ότι το παιδί θα μεγαλώσει και θα συνεχίσει να μην τα καταφέρνει και θα βρεθεί κάποτε χωρίς δουλειά. Αυτή η αγωνία μπορεί να πυροδοτεί καυγάδες στο σπίτι για το διάβασμα και γενικότερα, να γίνεται το επίκεντρο των συζητήσεων και του ενδιαφέροντος για όλη την οικογένεια.
Είναι εύκολο ίσως να απαντήσουμε στην ερώτηση: “Τι θέλω από το παιδί μου να κάνει;” . Αλλά ποια είναι η απάντηση στην ερώτηση: “Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους θα ήθελα το παιδί μου να κάνει εκείνο που θέλω να κάνει;”
Τίνος ευθύνη είναι το διάβασμα; Του μαθητή ή της μαμάς του μαθητή; Ή του μπαμπά; Ή της δασκάλας; Η γνώμη μου είναι ότι το κάθε παιδί έχει τη δυνατότητα να κατακτήσει μια ηθική στάση βασισμένη στην αυτονομία και την εγγύτητα, έτσι ώστε να αναγνωρίζει την ευθύνη του για τις πράξεις και τις επιλογές του και να κατανοεί παράλληλα ότι το να είναι καλά σημαίνει το ίδιο με το να είναι οι άλλοι καλά.
Δεν νομίζω να υπάρχουν χρυσές συμβουλές για να πείσετε το παιδί σας να διαβάσει. Θα πρότεινα όμως να ξεκινήσει ένας διάλογος μεταξύ σας, ενδεχομένως ξεκινώντας από την ερώτηση: Πώς μπορώ να έρθω πιο κοντά στον γιο μου, ώστε να μπορώ να τον καταλαβαίνω και να με καταλαβαίνει;”

πηγή